Donderdagnacht 11 mei.

We hebben ieder een wacht van 4 uur. De mijne is van 12 tot 4. Het is half twee en ik zit in de kuip onder een licht bewolkte hemel met een felle volle maan. Ik heb er al 4 uur goede slaap opzitten, dus het dutten wat ik meestal doe tijdens de wacht kan ik wel even uitstellen. De nachten op zee zijn te mooi om er niet van te genieten.

Al sinds de tijd van Columbus varen zeilschepen niet in rechte lijn van het Caraïbisch gebied naar de Azoren. Dat zou namelijk recht tegen de noordoostpassaat in zijn; en ben je daar eenmaal uit, dan ontmoet je windstiltes. In plaats daarvan vaart men naar het noorden totdat de klimaatzone van de zuidwestelijke winden wordt bereikt ter hoogte van Bermuda en gaat dan pas naar het oosten.
Dat plan wordt nu echter gedwarsboomd dootdat de windstiltes zich juist op de route naar het noorden ontwikkelen. Daarom proberen wij eerst zo veel mogelijk naar het oosten te komen en de windstilte voor te blijven, die zich naar het oosten uitbreidt. Maar ook wij moeten met de passaat rekening houden. Gelukkig waait die nu ongeveer uit het oosten tot zuidoosten, zodat we in een slingerlijn min of meer recht op de Azoren af kunnen varen. We varen alsmaar scherp aan de wind.
Na de natte en onstuimige eerste nacht is het rustig geworden en opnieuw zonnig. Het is nu onze belangrijkste zorg om met de matige wind die er staat de boot aan het lopen te houden. Soms lukt dat niet en moeten we genoegen nemen met twee tot drie knoop bootsnelheid, maar op andere momenten, zoals nu, lopen we 5 knopen of meer. Dat we met de huidige matige wind een koers aan de wind varen is gunstig, want nu ligt de boot schuin en rolt niet op de oceaandeining. Geen klapperende zeilen dus.

We zijn nu zo’n 130 mijl verwijderd van Sint Maarten en de zee is volstrekt leeg. Het laatste schip hebben we gisterochtend gezien. Ook op de AIS is geen enkel schip te zien en dat zal nog wel even zo blijven. Een illusie van alleen op de wereld zijn.
Nog 2040 mijl naar Horta. Positie 19°32,6N, 61°18,2W.