Langzaam is ook leuk
Woensdag 23 november, vandaag een record gevestigd, de kleinst afgelegde etmaalafstand, (79 mijl) tot nu toe! Dat is ons maar zo komen aanwaaien, er was geen wind.
Heerlijke dag, begonnen met een tijdje aan een touw achter de boot hangen om de slaap uit het lijf te spoelen. Mike nam ook een zoute inwendige spoeling, wat naderhand een aanslag betekende op onze zoetwatervoorraad. De zon werd zo fel dat we voor de eerste keer het zonnescherm over de kuip gezet hebben. Tja, en wat doe je dan, zo’n dobberende dag. Pielen met mobieltjes, lezen, kletsen en VISSEN. Stel je je voor, je vaart over een zee vol vis in een schip vol blikvoer. Marti heeft een werphengel waar hij ooit een visje mee gevangen heeft en ik heb een lijn met een paravaan. Een paravaan is een ding dat duikt, als de boot een zekere snelheid heeft, aan de achterkant van die paravaan zit een lijn met kunstaas dat op diepte komt door die duikende paravaan. Dat ding is zo slim gevormd dat als een vis aan het aas trekt, de paravaan komt bovendrijven zodat de visser ziet dat hij de buit kan binnenhalen, tenminste, zo zou het behoren te gaan. Een paar dagen geleden bleek er een j
oekel
van een dorade aan de haak te hangen zonder dat de paravaan boven kwam maar dat mocht de pret niet drukken en met vereende krachten hebben we het beest aan boord gehesen en gefileerd. Met dank aan Leonde, de vriendin van Mike, die een heus zeemanskookboek heeft samengesteld met aanwijzingen hoe vis te fileren. Vis bakken is Marti’s specialiteit, het was een feestmaal. Overigens doet de term blikvoer geen recht aan onze proviandvoorraad, daar zijn heerlijke gerechten mee te fabriceren. Alleen gisteren, toen had ik pech. Er was nog 1 blikje met kip aan boord, wat me zeer fascineerde. Wat zou daar inzitten, kippendijen, een kippenborstje? Hoe zouden ze dat gedaan hebben in de fabriek. Om dat blik heen heb ik een maaltijd geknutseld van gefruite uien, courgette, tomaat, blikje mais en pasta. Het zag er echt smakelijk uit maar toen ik onder grote belangstelling het kippenblik opende sloeg de twijfel toe; een bruinige smurrie met 10 kippenballen (inderdaad contradictio in terminu
s,
ahum) Het zaakje erbij gekieperd, de smaak was niet om over naar huis te schrijven, wat ik nu dus wel doe, enkel om te benadrukken dat dit een grote uitzondering was, culinair komen we niets tekort.
Verder heeft Mike ons vandaag een kaartspel geleerd waarbij je, als je niet goed oppast, met handen vol kaarten komt te zitten die je m.b.v allerlei regels weer kwijt moet zien te raken. Het spel heeft geen naam maar dat komt nog wel. Na twee spelletjes kon de kapitein het niet meer aan, mogelijk dat zijn calvinistische achtergrond hem hier parten speelde.
Tot slot kan ik vertellen dat we afgelopen nacht genoten hebben van een schitterende sterrenhemel, overweldigend!
Sent from Iridium Mail & Web.
Zeezeilers zijn dromers
zij houden van de zomers
laten gedachten vervloeien
zonder het gadeslaan van boeien
pakken een pen en papier
en het resultaat is hier.
inderdaad leuke verhalen! het moet heel bijzonder zijn daar met elkaar; dingen doen waar je normaal geen tijd voor hebt, heerlijk!
veel plezier nog en groet, Dick en Desirée
Wéér een schrijver van leuke stukjes aan boord! Hebben alle zeelui dat talent? Ik geniet er van en zie uit naar het volgende. Mooie reis verder, Henk
’t Was wat stil rondom jou Wim, maar met deze pennevrucht ben je d’r bij. Jullie verstaan alle drie de kunst van verhalen,’n extraatje bij het volgen van de Atlantic.
Nu nog de wind in de zeilen!
Greet