San Sebastian de La Gomera, donderdag 1 september 2016

De eerste 6 weken van de reis was het puur vakantie. We moesten wel een beetje aanpoten om binnen die tijd de Canarische eilanden te bereiken en hier nog wat tijd over te houden om van de bestemming te genieten, maar als je van zeilen houdt en het bovendien op alle fronten zo voorspoedig gaat, dan voert het genieten de boventoon.
Nou wil ik niet beweren dat aan het genieten een einde is gekomen, maar het is ook niet meer puur vakantie. Het wordt een manier van leven. Daar hoort ook bij dat er gewerkt wordt. Er is nu tijd voor achterstallige klusjes en de boot vraagt om onderhoud.

In het vorige verslag heb ik verteld over de kitnaden in de kuipbanken. Dat klusje is goed geslaagd en dat stimuleert om door te gaan. De bevestiging van de reeflijnen aan de giek beviel me niet, dus heb ik dat eerst maar eens aangepakt. Een klein klusje dat van de lijst afgestreept kan worden. Afstrepen, daar houd ik van.
De lijn voor het derde rif door de giek heen prutsen, dat duurt wat langer. Maar de aanhouder wint en ook dat kan ik afstrepen. Ha, lekker. Dan kan het plaatsen van een meegereisde ventilator er ook nog wel bij, want het is met 36 graden binnen uitzonderlijk warm, ook voor hier. Gelukkig is de afkoeling dichtbij, onderaan het zwemtrapje.

Eigenlijk moet ik een reparatie aan het zeil doen, maar daar waait het nu veel te hard voor. Dat geeft me wel de kans om op een foto eens te laten zien hoe een acceleratiezone er uit ziet.
Van boven kun je het wel zien, maar als je uit de haven wegvaart heb je vaak niets in de gaten totdat je volop schuimkoppen voor je ziet. Deze dagen is de windrichting echter zodanig dat ik in de haven ook regelmatig meer dan 20 knopen klok. De golven worden niet zo hoog, weinig meer dan IJsselmeerniveau, omdat de strijklengte van de wind niet zo lang is.

Gestimuleerd door de geslaagde klussen kreeg ik gisteren moed om de digitale watermeter te gaan plaatsen. Ik had dat ding al maanden geleden in China besteld, maar er zat geen gebruiksaanwijzing bij en er komen wel een stuk of 10 draadjes uit. Welke ik daarvan moest hebben had ik al wel uitgedokterd, maar van installeren was het nog niet gekomen. Straks bij de oceaanoversteeek moet ik het water echter strikt gaan rantsoeneren, dus dan is een goed inzicht in voorraad en gebruik essentieel. Bakskist dus leeggehaald om onder de vloer daarvan bij de waterpomp te komen. Waar had ik die meter ook al weer opgeborgen?? Niet waar ik hem verwachtte en waar hij hóórde te liggen, móest liggen. Dan blijkt een boot toch groot te zijn. Ik heb in alle kastjes drie maal gekeken en tenslotte zelfs Heleen gebeld om een beroep op haar fabelachtige geheugen te doen. Niets mocht baten. Pas toen ik het opgaf kreeg ik een brainwave en kon rechtstreeks naar het opbergvak onder het bed lopen waar het ding lag. Je kent dat wel…. De rest was vergeleken hiermee simpel: de meter is geplaatst en werkt.

Vandaag waren de lieren aan de beurt. De bakboord schootlier gaf bij zware belasting een piepend geluid en omdat geluiden op slijtage wijzen moest het ding maar eens open. Dat had ik al eerder moeten doen, maar de stelregel “don’t fix it, if it ain’t broken” heb ik hoog in het vaandel. Dat dat betrekking heeft op software en niet op het preventief onderhoud van boten negeer ik liever.
Op Youtube staan prachtige filmpjes hoe je een lier uit elkaar moet halen en in elkaar moet zetten, en daarmee is het best makkelijk. Het gepiep kwam van een droge centrale as en was makkelijk op te lossen, maar ook bleek er een palletje afgebroken. En dat had ik, stom genoeg, niet in voorraad. Gelukkig kan ik straks uit Nederland een voorraadje meenemen.
Het werkje was dus niet voor niets, en daarom heb ik alle 6 lieren uit elkaar gehaald, schoon gemaakt met diesel en weer ingevet. En jawel, in een andere lier bleek een veertje afgebroken. De minst gebruikte lier heb ik verzocht om onderdelen af te staan aan de andere lieren, zodat ik voorlopig verder kan. Dus, zeilers in Nederland, negeer je lieren niet te lang!

Zeg nou zelf, als je dit verhaal leest, dat klinkt toch niet als vakantie? Het is een manier van leven geworden. Wel een die me prima bevalt!