Het is volbracht
Tja, dit stukje had ik eigenlijk vrijdagavond, voor anker liggend bij IJsseloog en genietend van een glas champagne, willen schrijven. Zoals wel meer deze tocht verliep ook dit wat anders dan gepland. Ditmaal was dat te wijten aan de Ketelbrug, waarover later meer.
We waren gebleven bij onze tocht naar Yarmouth, die inderdaad uiteindelijk voornamelijk op de motor moest. Op anderhalf uur na is het hele verdere traject naar Scheveningen op de motor gegaan. Tijdens dat anderhalf uur, tegen het eind van mijn wacht, bleek Aeolus een vervanger te hebben aangesteld en begon het onverwacht een beetje te waaien, de wind blies mooi in de zeilen; ik heb er niets aan veranderd en het commentaar van de schipper toen die wakker werd was “keurig”. Maar de vervanger van onze vakantievierende god had niet meer in zijn mars dan die anderhalf uur.
Om een uur of drie ’s nachts gooiden we bij Yarmouth het anker uit en gingen te kooi. Hoewel we van plan waren in Yarmouth even vers voer in te slaan en te tanken zijn we de ‘s morgens toch maar doorgegaan, rechtstreeks naar Dover, want we hadden de stroom mee en zonder wind is het wel fijn als je dan in ieder geval daar gebruik van kunt maken. Dit betekende dat we voor nog eens 24 uur waren aangewezen op blikvoer, restjes en muesli; een ander puntje was de hoeveelheid diesel…. zouden we het redden?
Na een ontspannen dag met veel zon, een vlakke zee en een prima nacht kwamen we de volgende dag, maandag, rond 10.00 uur in Dover aan. We hebben getankt (!), de boot voor een paar uur in de Marina gelegd, boodschappen gedaan en geconstateerd dat Dover – om met Jeroen te spreken –
een grafstad is. Rond 13.30 zijn we weer vertrokken en zetten koers naar Scheveningen. Ook deze tocht was ontspannen en uiteraard, de volle 27 uur lang, op de motor.
Wie in Scheveningen ligt, gaat eten bij Simonis op de visafslag. We hadden allebei een caesar salad met gamba’s…. dit was zoveel dat wij, zoals vrijwel iedereen bij Simonis, de restanten in een doggy bag hebben meegenomen. De volgende dag hadden we er met z’n tweeën weer een volwaardige maaltijd aan!
Tja, de volgende dag, woensdag, dat was wat. Aeolus was kennelijk vertoornd over de litanie waarin wij onze onvrede over zijn afwezig- en nalatigheid hadden bezongen en was uit op wraak. Hij zou eens even laten zien dat hij terug was van vakantie en dat die periode van rust en bezinning hem verkwikt had. Vol nieuwe energie blies hij een windkracht veel. We lagen serieus verwaaid. Hoe wrang is dat na 350 mijl op de motor varen….! Deze dag hebben we doorgebracht met uitslapen, het bezoeken van Sea Life, koffie met appeltaart en La Trappe met bitterballen!
Misschien dat Aeolus zich iets te enthousiast had betoond, de volgende dag tegen een uur of elf, was voor hem de lol eraf en werd hij een stuk tammer. We konden ook de haven weer uit. Het traject Scheveningen – IJmuiden hebben we zeilend, de Arcadia wist gelukkig nog dat zij een zeilboot was, kunnen afleggen! LEKKER! Die avond, iets na 20.00 uur, gingen we bij Durgerdam voor anker met nog een allerlaatste dag voor de boeg.
Onze terugtocht stond in het teken van dingen die totaal anders liepen dan we hadden voorzien en gepland en dus hebben we hem ook op die manier afgesloten. De planning was te tanken in Lelystad en dan doorvaren naar het Ketelmeer en bij IJsseloog voor anker; misschien nog even zwemmen, maar in ieder geval een lekker salade en een fles champagne ter afsluiting. Maar ja, we waren even vergeten dat de Ketelbrug een spitssluiting heeft tussen 16.00 en 18.30. Als we zo zouden doorvaren, zeilend (!) vanaf Lelystad, zouden we om 17.00 uur bij de brug zijn. We hebben dus eerst de fok maar weggehaald en na een tijdje ook het grootzeil en hebben ons voor top en takel naar de brug laten blazen. Hier kwamen we precies op tijd aan maar we hadden dubbel rood. Er lagen diverse andere schepen te wachten en de brugwachter meldde dat het wachten was op inspecteurs van Rijkswaterstaat maar dat hij daarna zou draaien…. al wat er gebeurde…. geen brugopening. Soms kregen we groen rood, maar dan toch weer dubbel rood en uiteindelijk het bericht dat er een storing was, iets met de slagbomen. Daar lig je dan voor Jan Joker. We hebben de fles champagne daar maar vast ontkurkt en uiteindelijk hebben we ook dobberend voor de brug gegeten. Dit laatste heeft mij nog een ouderwetse slappe lach bezorgd, toen Marti vol in zijn bord met eten ging zitten ?.
Uiteindelijk draaide de brug om 19.40 uur en lagen we een uur later voor anker, in het gezellige gezelschap van Alna en JanWillem (met dank voor de foto’s) die ons bij de brug waren komen begroeten.
Zaterdagmorgen 2 september om 09.30 uur voeren we de jachthaven binnen, onder getoeter van Wim die ons op het havenhoofd stond op te wachten; in de haven waren Alna, JanWillem, Rob en havenmeester Dick om ons te verwelkomen. Tijd voor koffie met taart en daarna een glas, of twee, prosecco…. HET IS VOLBRACHT.
Marti’s grote avontuur dat op 16 juli vorig jaar begon is na 13,5 maand en 12.000 mijl ten einde. Ik heb een derde van het aantal mijlen – en dat vind ik eigenlijk al héél veel – mee mogen maken. Sommige mensen kijken hier enorm tegenop, vinden het een hele prestatie. Wij zien het niet zo zeer als een prestatie; wel als een fantastische ervaring. Alles wat we hebben gezien, de dingen die we hebben meegemaakt, het was geweldig.
Welkom terug Marti en Heleen.Wat is dat jaar omgevlogen!
Heel hartelijk gelukgewenst Marti met het volbrengen van je zeilavontuur. Ik heb genoten van de verslagen/foto’s die jij, Heleen en de opstappers ten beste gaven. Dank voor de energie die daarin is gestopt.
Ik hoop dat je weer kunt aarden op het vaste land.
Hoewel eerst nog even met de CZT naar Engeland. Wim kijkt er al naar uit!!
En hopelijk laat de wind jullie nu niet in de steek.
Fijne tocht gewenst en heel hartelijke groet voor jullie allen